IRC-Galleria

کاش ما هم در بهاران برگ وبر میداشتیم


توشه ای بهر سفر با هم سفر میداشتیم

از به خون بنشستن دل لذتی حاصل نشد

درقمار زندگی نفع و ضرر میداشتیم

تعنه برکبک مهاجر تعنه بر ماه دل است

کاش ما هم چون عقابی بال پر میداشتیم

سینه را باران درد غصه ها رنگین نمود

به چه خوش بودی تیر وسپر میداشتیم

کاش یارب ناجه های شهر عشق وحریت

یا خبر می داشت از ما یا خبر میداشتیم

در جوانی صرف شد عمرم به غم ای وای

کاش ذوق گلهای بهاری را به سر میداشتیم

ناصرا بزم طرب بر پاست جای ما ودل است

کاش در بزم هنرمندان هنر میداشتیم

Sinä kysyit, kummasta pidän enemmän: sinusta vai elämästä. Vastasin: elämästä. Sinä suutuit ja lähdit. En ehtinyt sanoa, että sinä olet elämäni.

khob zendagi hamen ast

عشق يعنی مستی و ديوانگی
عشق يعنی با جهان بيگانگی
عشق يعنی شب نخفتن تا سحر
عشق يعنی سجده ها با چشم تر
عشق يعنی سر به دار آويختن
عشق يعنی اشک حسرت ريختن
عشق يعنی در جهان رسوا شدن
عشق يعنی مست و بی پروا شدن


عشق يعنی سوختن يا ساختن
عشق يعنی زندگی را باختن
عشق يعنی انتظار و انتظار
عشق يعنی مستیبراي عشق تمنا كن ولي خار نشو



براي عشق قبول كن ولي غرورتت را از دست نده



براي عشق گريه كن ولي به كسي نگو.



براي عشق مثل شمع بسوز ولي نگذار پروانه ببينه



براي عشق پيمان ببند ولي پيمان نشكن



براي عشق جون خودتو بده ولي جون كسي رو نگير





براي عشق وصال كن ولي فرار نكن



براي عشق زندگي كن ولي عاشقونه زندگي كن



براي عشق بمير ولي كسي رو نكش



براي عشق خودت باش ولي خوب باش



و ديوانگی
عشق يعنی با جهان بيگانگی
عشق يعنی شب نخفتن تا سحر
عشق يعنی سجده ها با چشم تر
عشق يعنی سر به دار آويختن
عشق يعنی اشک حسرت ريختن
عشق يعنی در جهان رسوا شدن
عشق يعنی مست و بی پروا شدن


عشق يعنی سوختن يا ساختن
عشق يعنی زندگی را باختن
عشق يعنی انتظار و انتظار
عشق يعنی هرچه بينی عکس يار
عشق يعنی ديده بر در دوختن
عشق يعنی در فراقش سوختن
عشق يعنی لحظه های التهاب
عشق يعنی لحظه های ناب ناب

عشق يعنی هرچه بينی عکس يار
عشق يعنی ديده بر در دوختن
عشق يعنی در فراقش سوختن
عشق يعنی لحظه های التهاب
عشق يعنی لحظه های ناب ناب

ای که دایم به خویش مغروری
گر تو را عشق نیست معذوری
از مـن جدا مشو کـه توام نور دیده‌ای
آرام جان و مونـس قـلـب رمیده‌ای



رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن
ترک من خراب شبگرد مبتلا کن

ماییم و موج سودا شب تا به روز تنها
خواهی بیا ببخشا خواهی برو جفا کن

گر از این مـنزل ویران بـه سوی خانـه روم
دگر آن جا کـه روم عاقـل و فرزانـه روم


ای دل زجان گذر کن، تا جان جان ببینی
تا نگذری ز دنیا، هرگز رسی بعقبی؟
گر تو نشان بجویی، ای یار اندر این ره
از چار و پنج بگذر در شش و هفت منگر
هفت آسمان چو دیدی درهشتمین فلک شو
در لامکان چو دیدی جانهای نازنینان
بربند چشم دعوی، بگشای چشم معنی
ای نانهاده گامی، در راه نامرادی
هی های شمس تبریز، خاموش باش ناطق


بگذار این جهان را، تا آن جهان ببینی
آزاد شو از اینجا، تا بی گمان ببینی
از خویش بی نشان شو٬ تا تو نشان ببینی
چون از زمین برآیی، هفت آسمان ببینی
پا برسر مکان نه، تا لا مکان ببینی
بی تن نهاده سر ها، در آستان ببینی
یکدم زخود نهان شو، او را عیان ببینی
بی رنچ گنج وحدت، کی رایگان ببینی
تا جان خویشتن را، زان شادمان ببینی

کشـتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز
باشد کـه بازبینیم دیدار آشـنا را
در ازل پرتو حسنـت ز تـجـلی دم زد
عشـق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

من ترک عشق شاهد و ساغر نمی‌کنم
صد بار توبـه کردم و دیگر نمی‌کـنـم
باغ بهشت و سایه طوبی و قصر و حور
با خاک کوی دوست برابر نمی‌کـنـم
تلقین و درس اهل نظر یک اشارت است
گفـتـم کـنایتی و مـکرر نمی‌کنم

نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی
کـه بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی